نتیجه حضور منافقین در جریان سفر رئیس جمهور به نیویورک

نتیجه حضور منافقین در جریان سفر رئیس جمهور به نیویورک

لودگی امسال منافقین در جریان سفر رئیس جمهور به نیویورک و عدم همراهی آنان حتی از سوی سایر گروهک های اپوزیسیون اسباب انگشت نمایی بیشتر این جماعت را فراهم کرد.

چند نفر از وابستگان و اجیرشدگان گروهک منافقین امسال سعی کردند با خودنمایی در نیویورک، علیه سفر رئیس جمهور کشورمان حاشیه سازی (!؟) کنند و جالب اینکه یکی از این حضرات، پرچم رژیم صهیونیستی را به دست داشت. دلیل به چشم آمدن نمایش امسال منافقین این بود که طی یکی دو سال گذشته، فتنه گران موسوم به سبز، تحرکات بیشتری علیه حضور دکتر احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل نشان داده بودند اما امسال با وجود دعوت های انجام شده، جز گروهک تروریستی منافقین، کسی از این سیاه بازی استقبال نکرد.
شبکه بالاترین با اشاره به عقبگرد تازه اپوزیسیون نوشت: امسال در نیویورک، از آندسته از «سبز»ها که دو سال پیش برای بدست گیری رهبری جنبش و حذف رقیبان سر از پا نمی شناختند، هیچ نشانی نبود. نه در مقابل سازمان ملل اعتصاب غذائی برگزار شد و نه «اتحاد برای ایران» یا «رای من کجاست» حضور یافتند. شوربختانه، هزاران نفر -دروغ که کنتور نمی اندازد!- از جوانان ایرانی- آمریکائی نیز که زیر بیرق این گروهها دو سال پیش خیابان مقابل سازمان ملل را پر کرده بودند، امسال از دور خارج شده و انگیزه ای برای حضور مجدد نداشتند. شوربختانه اولین نتیجه نگرش فرصت طلبانه اصلاح طلبان، ضربه زدن به کل جنبش در داخل کشور و یأس و سرخوردگی هزاران نفر از مخالفان در آمریکاست که به این سران خیالی دل خوش کرده بودند.
یکی از کاربران نزدیک به گروهک منافقین نیز با اشاره به انگشت نما شدن سازمان مذکور نوشت:

ننگ بر سبزهای اصلاح طلب که امسال در تجمع نیویورک شرکت نکردند.
اما یکی از همین فعالان ضدانقلاب با نگاهی عمیق تر به فتنه سبز و تحرکات آنها پرداخته و تأکید می کند: گروه های اپوزیسیون نباید با رویکردی واکنشی نسبت به رسانه های داخلی همچون کیهان، سرسختانه از زنده بودن جنبش سبز دفاع کنند بی آن که به قدر کافی در این مورد تأمل کرده باشند.
همکار شبکه بالاترین معتقد است: ظاهراً ترس و واهمه از یأس پراکنی عامل اصلی پرهیز از قبول و بیان واقعیاتی است که داده های تاریخی ثبت شده درستی شان را تأیید می کند. پاسخ بسیاری از اعضای اپوزیسیون در مورد سؤال «آیا سیر جنبش نزولی است؟» یادآور پاسخ فردی است که از بالای ساختمانی به پایین پریده است و در نیمه های راه در جواب سؤال فردی که از پنجره جویای حال اوست می گوید «تا حالا که همه چیز خوب است»! گویی ترس از روبرو شدن با واقعیت، ما را به بی توجهی و کتمان آن ترغیب می کند.
وی تأکید می کند: آن اوایل می گفتیم جنبش سبز کودکی است که راه درازی برای بالغ شدن و تبدیل به جنبش واقعی در پیش دارد اما امروز پس از گذشت ۲ سال، اگر دیدی واقع بینانه داشته باشیم، اثری از بلوغ و تکامل گفته شده دیده نمی شود. پرداخت بهای سنگین برای گفتن این که جنبش زنده است، نه مطلوب است و نه مفید. مطلوب نیست چون نیروهای ما در تقابل با سیستم ناتوان است و مفید نیست زیرا، باعث ناامیدی بیشتر می شود.