چگونگی حساب و کتاب در اعمال!
بنابه تأکید قرآن کریم ما انسانها مواقفی را در روز قیامت در پیش رو داریم که پنجاه موقف است و هر موقفی هزار سال طول میکشد، در این ایستگاهها که پنجاه هزار سال میشود باید پاسخ گوی اعمالِ خود باشیم و بهتر از هر چیزی توجه به انجام واجبات و ترک محرمات الهی است.
یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّأُوْلِی الْأَبْصَارِ (النور،44)
خداوند متعال شب و روز را دگرگون میکند. به حقیقت در این(جابهجایی شب و روز) هر آینه عبرتی برای صاحبان بصیرت است. با گردش شب و روز است که ما انسانها، هفتهها، ماهها و بلکه یک سال را پشت سر میگذاریم. در این بین کسانی که اهل بصیرتند از این گردش ایّام عبرت میگیرند؛ از ظاهر به باطن و از مجاز به حقیقت میرسند، و این موعظه بزرگی برای انسانهای صاحب دل و با بصیرت است.
این ساعاتی که بر ما میگذرد و خواهد گذشت، ساعات ارزشمند و پربهایی است که در واقع سرمایه اساسی ما برای تأمین سعادت در دنیا و آخرت است. بنابراین باید بسیار با دقّت و مراقبت حسابرسی کنیم که این ساعات و ایّام چگونه گذشته و چگونه میگذرد و اگر این محاسبه در زندگی ما نباشد ما سخت زیان کرده و سرمایه را از کف داده و خواهیم داد. در اهمیّت این مطلب همین بس که مولای ما امام هفتم حضرت موسیبنجعفرعلیهالسلام فرمودند:
" یا هشام! لیس منا من لم یحاسب نفسه فی کلّ یوم فان عمل حَسَناً استزاد مِنه و إن عمل سیّئاً استغفرالله منه و تاب الیه : ای هشام! از ما نیست کسی که هر روز خود را مورد محاسبه قرار ندهد که اگر کار نیکی انجام داده در افزایش آن بکوشد و چنانچه کار زشتی کرده از خدا آمرزش بخواهد و به سوی خداوند بازگردد."
اگر میبینیم برخی از افراد به مقاماتی رسیدهاند به خاطر همین دقّت در مراقبه و محاسبه نفس بوده است که دقیقاً اعمال و رفتار و گفتار خود را تحت نظر داشتهاند و اگر لغزشی از آنان سر بزند استغفار کرده از خدا آمرزش خود را خواستهاند.
در روایت دیگر که از رسول اکرم صلّیاللهعلیهوآله و سلم نقل شده، آمده است: " حاسِبوا انفسکم قبل ان تحاسَبوا وَ زِنوا قَبْلَ اَنْ توزَنُوا وَ تَجَهَّزُوا لِلْعَرْضِ الاکبر : پیش از آن که به حساب شما برسند خود حساب گر خویش باشید و قبل از این که اعمال شما را بسنجند اعمال خود را وزن کنید و برای روز قیامت خویشتن را آماده سازید."
بنا به تأکید قرآن کریم ما انسانها مواقفی را در روز قیامت در پیش رو داریم که پنجاه موقف است و هر موقفی هزار سال طول میکشد، در این ایستگاهها که پنجاه هزار سال میشود باید پاسخ گوی اعمالِ خود باشیم و بهتر از هر چیزی توجه به انجام واجبات و ترک محرمات الهی است.
مرحوم شیخ صدوقرضواناللهتعالیعلیه در کتاب اعتقادات خود مینویسد: در روز قیامت عقباتی وجود دارد که در هر عقبهای برای انجام واجبی و ترک محرّمی در نظر گرفته شده است. یک عقبه برای نماز، عقبه دیگر برای حج، عقبهای برای زکات و همینطور سایر واجبات.
به هر حال تمام اعمالی که از ما سر میزند مورد پرسش الهی است و اگر خطا باشد موجب گرفتاری ما خواهد شد. باید هشیار بود، حتی در حرف زدن که امر مهمی است و هر لفظی که از زبان ما صادر میشود، نوشته خواهد شد؛ قرآن کریم میفرماید: مَا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ.
الان هم که در ایام با برکت ماه رمضان هستیم ، باید بیشتر مراقب اعمال و رفتار خود باشیم . چه حرفهایی می زنیم،چگونه قضاوت می کنیم .
کمی به خود آییم و تا دیر نشده، نادم و پشیمان شده، جبران کنیم مبادا که دچار غفلت شویم.
برای این که به این آفت خانمانسوز غفلت مبتلا نشویم باید هر روز به حساب کارهای خود برسیم. دفتری داشته باشیم و اعمال روزانهی خود را در آن بنویسیم و پایان هر روز به محاسبه اعمال خود برسیم و مواظب باشیم که در هفته و ماه و سال و بلکه در کل زندگی چه کردهایم؛ خوب بوده یا بد، همه ثبت و ضبط شده است. نکته جالب این که خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید: " وَکُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَآئِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورًا : کارنامه اعمال هر انسانی را به گردنش میآویزیم و روز قیامت کتابی برای او بیرون میآوریم که آن را در برابر خود گشوده میبیند."
و دنبالهی آیه میفرماید: " اقْرَأْ کَتَابَکَ کَفَی بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا : این همان نامهی اعمال توست، به او میگوییم کتابت را بخوان! کافی است که امروز خود حساب گر خود باشی."
در این نامهی اعمال هیچچیز فروگذار نشده است و در آن روزی که یوْمَ تُبْلَی السَّرَائِرُ (الطارق،9) است، هر کار خیر و شری که انسان انجام داده آشکار و برملا خواهد شد و آنجاست که معلوم خواهد شد این شخص بهشتی یا جهنّمی است. کارنامهی عملکردش را به دستش میدهند.
قرآن کریم میفرماید: " وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیهْ وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیهْ : و امّا کسی که کارنامهاش به دست چپ او داده شود، گوید ای کاش نامهام به من داده نمیشد و نمیدانستم در حساب اعمالم چه نوشتهاند."
امّا در کنار این افراد، اشخاص دیگری هم هستند که با صدای بلند فریاد شادی سر میدهند کهای اهل محشر بیایید و نامهی اعمال مرا ببینید :" فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا کِتَابِیهْ : امّا کسی که کارنامهاش به دست راست او داده شود با صدای بلند میگوید: بیایید نامهی عمل مرا بخوانید."