سنگینی یک ابهام بر موضع قاطع آیتالله هاشمی درباره جریان انحرافی
"تکلیف نظام اسلامی و مردم برای مقابله با اینگونه افراد و گروههای معاند که ممکن است هنوزهم عوامل اندک آنها با اعلام مواضع و شعارهای تند و تخریبی در پی تضعیف نظام باشند روشن است که نمونه آن در ۲۵ بهمن ماه به روشنی اتفاق افتاد." این صریح ترین موضع گیری آقای هاشمی علیه جریان فتنه بود که پس از حدود ۲۰ ماه انتظار و درخواست ناظران و فعالان سیاسی و دانشجویی اتخاذ شد.
برخلاف تاکیدات مکرر رهبر معظم انقلاب بر موضع گیری شفاف خواص، آقای هاشمی در دو سال اخیر بویژه در جریان فتنه ۸۸ و آشوب های پر هزینه آن، هرگز حاضر به اتخاذ رویکردی روشن درباره فتنهگران نشد که حتی در برخی مواقع از جمله در نمازجمعه ۲۶ تیرماه ۸۸ به حمایت آشکار از آنان پرداخت.
به عنوان نمونه، حضرت آیتالله العظمیخامنهای درست ۲۰ روز پس از حماسه مردمی روز ۹ دی ماه و اتمام حجت ملت ایران با جریان فتنه، حامیان آن و خواص ساکت، در دیدار اعضای شوراى هماهنگى تبلیغات اسلامى به صراحت به خواص تاکید کردند: انتظار از خواص این است که مرزشان را مشخص کنند، موضعشان را مشخص کنند. دوپهلو حرف زدن، کمک کردن به غبارآلودگى فضاست؛ این کمک به رفع فتنه نیست، این کمک به شفافسازى نیست ... خوب، باید معلوم بشود این کسى که در نظام جمهورى اسلامى است، در مقابل این چه موضعى دارد؛ حاضر است تبرّى بجوید، بگوید من دشمن شمایم؟ من مخالف شمایم؟
نگاهی به این رویدادها ناظران سیاسی را به این سوال ها می رساند که اگر آقای هاشمی آنچنان که دیروز یکشنبه گفت، به "مسیر اصیل انقلاب اسلامی"، "اصل ولایت فقیه" و "طرد جریانهای انحرافی" اعتقاد و التزام عملی دارد، پس در بزنگاه های متعدد دو سال اخیر و جنگ تمام عیار جبهه متحد دشمنان داخلی و خارجی علیه جمهوری اسلامی(در قالب فتنه) کجا بود؟ و در این مدت که رهبر انقلاب شخصا بارها علیه فتنه آمریکایی-اسرائیلی سال گذشته موضع گیری کردند، آیا آقای هاشمی هیچ تکلیفی برای خود ندید؟