درس وحدت سیدحسن نصرالله برای امروز برخی اصولگرایان

درس وحدت سیدحسن نصرالله برای امروز برخی اصولگرایان

اصولگرایی یک مفهوم بلند در انقلاب اسلامی است که محدود به حزب و گروه خاص و حتی مرزهای جغرافیایی نیست و با توجه به شاخصهای بیان شده از جانب رهبر حکیم انقلاب، می توان اصولگرایی را یک ارزش برای تمام معتقدین به انقلاب اسلامی و ملتزمین به ولایت فقیه قلمداد کرد. از این منظر عملکرد اصولگرایانه سیدحسن نصرالله به عنوان یک ولایت پذیر واقعی می تواند برای تمام کسانی که خود را اصولگرا می دانند و می نامند الگو باشد.

سال گذشته پس از سقوط دولت آمریکایی گروه ۱۴ مارس به رهبری سعد حریری، سید حسن نصرالله با هدف مقابله با این گروه و سد کردن راه بازگشت دوباره آنها به قدرت،‌ تصمیمات اصولی و زیرکانه ای را به مرحله اجرا گذاشت که در نهایت منجر به پیروزی جریان متحد حزب الله، یعنی ۸ مارس گردید.

ابتدا حزب الله توانست با رایزنی های گسترده و فشرده خود، افراد موثری از هم پیمانان سعد حریری در پارلمان را از جریان ۱۴ مارس جدا کرده، به جبهه مقابل بیاورد که مهمترین آنها حزب سوسیالیست ترقی خواه به رهبری ولید جنبلاط بود. 

نصرالله سپس در مرحله تشکیل دولت نیز نجیب میقاتی را - که به طور سنتی همراه جریان ۸ مارس نبود و هیچگاه نیز هم عقیده حزب الله نبود - به نفع اهداف خود همراه کرد و بعد در مرحله تعیین وزرای دولت، یکی از سهمیه های رسمی وزارتی حزب الله را به گروه میشل عون واگذار کرد تا وحدت جریان ۸ مارس خدشه دار نشود.

در نتیجه حزب الله که موثر ترین حزب در جریان ۸ مارس بود، دارای کمترین وزیر در دولت شد ولی سیدحسن نصرالله با این ترفندها موفق شد اکثریت پارلمانی را از گروه ۱۴ مارس گرفته، از آن جریان ۸ مارس کند تا دولتی در لبنان سر کار بیاید که اهداف مهمترش را – که نفی دادگاه ترور رفیق حریری و دفاع از حق مقاومت بود - تامین سازد.

با مقایسه اعتقادات و ارزشهای نصرالله و جنبلاط مشخص می شود که کمترین نسبتی میان حزب الله شیعه ۱۲ امامی با فرقه دروزی ها قابل بیان نیست؛ ارزشهای حزب الله حتی با میقاتی و میشل عون هم منطبق نیست، اما کیاست و مصلحت اندیشی یک مومن واقعی به او اجازه نمی دهد به استناد خالص سازی صددرصدی، گروه حق را منزوی کرده، زمین بازی را به دشمنان اصلی و جریانات مرتبط با بیگانگان واگذار کند.

این روزها گروهی از درون مجموعه اصولگرایان، ایراداتی را بر ائتلاف ۸+۷ و عملکرد گذشته عناصر حاضر در آن وارد می کنند که در برخی موارد نیز صحت دارد و البته اشکالاتی نیز به سوابق برخی چهره های همین گروه معترض نیز وارد است. اما اگر بپذیریم که در بیرون از مجموعه اصولگرایان، جریان فتنه و گروه انحرافی دست در دست هم مترصد لغزش اصولگرایانند که هستند و اگر احتمال دهیم که خطر شکل گیری مجدد شبیه مجلس ششم و بدتر از آن و یا لااقل قدرت یافتن قابل توجه فتنه و انحراف در مجلس نهم وجود دارد که دارد آیا عقلا و شرعا مجازیم ائتلافی با مطلوبیت مثلا ۷۰ درصدی ولی مقدور را با خواسته های فرضا ۱۰۰ درصدی و غیر مقدور گروهی و در نتیجه تفرقه و شکست اصولگرایان در انتخابات مجلس نهم و تهدید اصول اساسی انقلاب از جانب فتنه گران آمریکایی و منحرفین معاوضه کنیم؟ ضمن اینکه نه شرط گذاران را به بلندای عزت سیدحسن نصرالله راهی هست و نه مقایسه مصادیق شروط آنها با هم پیمانان حزب الله شرط انصاف و مردانگی است.